رواية بقلم مروة حمدي
له.
كريمه وانت عارف ان خالتك بتأجر الشقة التانية مصيف.
آسر وهو يولى كامل أنتباهه لها ايوه
كريمه للأسف المستأجر معاه لحد اخر الشهر ومش هينفع يخرج من نصه.
آسر وخالتى مكانتش عاملة حسابها.
كريمه الخطوبه جات بسرعه وبعدين الشقة مالها ومال الخطوبة بس!
آسر مالنا احنا هنقعد فين ولا قصدك مش هنروح ونستريح من الليلة دى.
_لا طبعا تبقى خطوبه ابن اختى مارحش بعدين كريم ده مش صاحبك!
آسر خلاص جنبها فى شقق فاضية كتير تشوفلنا واحده او كريم يحجزلنا فى فندق كويس وسط.
_انت عايز اختى تقاطعني
_ليه بس
_اقولها دورى ليا على شقة وبيتها مفتوح ده انا كانى بشتمها يا بنى
صمت لثوانى يحاول استيعاب ما ترنو إليه والدته لينتفض من مجلسه ماينفعش يا ماما نقعد معاهم.
_ليه يا حبيبى هما غرب دى خالتك وعيالها
_انتى ناسية بنتها وبنتك وانا وكريم وكده الوضع مينفعش احنا شباب و نجوز لبعض.
_ لا انا مقصدش حاجه ال اقصده الوضع فيه شبهه واتقوا مواضع الشبهات.
_يابنى هو كل ال بيدور على اهله فى محافظة تانية ويوصل رحمه ويبات عندهم يبقى شبهه افترض ان ما عندهمش شقة ولا الظروف تسمح انه يأجر ولا هما يأجروله مكان يبقى يقعد مكانه ويقطع رحمه بقا.
_قطع رحم ايه بس مش قصدى كده.
_يا حبيبى انا فاهمه قصدك كويس وبقولك احنا هنتجمع زى ما الناس بتتجمع فى مطعم على البحر فى اى مكان الواحده بطرحتها واسدالها يبقى ايه المشكلة
_ونضيق على الناس ليه بس
_ظرووف يا حبيبى وبعدين متوجعش دماغى معاك هو حد اصلا هيكون فاضى كله وأولهم انت هتبقى مشغول فى التحضيرات المفروض انك اخو العريس.
_يا جبلة بقولك اخو العريس حتى علشان تلاقى ال يقف جنبك يوم خطوبتك.
_ما اخدتش اجازة من الشغل.
_قدامك يومين خد اجازة.
_المدير مش هيوافق.
_انت من ساعه ما اتعينت ولا يوم نمت فيه فهيقبلوا ما تسددهاش فى وشى.
_ولو قولتلك مش عايز اروح.
نظرت له باعين متسعه تضع يدها على صدرها پصدمه يعنى ايه مش عايز هى فسحه ده واجب علينا اختى وحيدتى عايزها تزعل منى بسببك تحرجني قدامها
_اسمع انا بستحمل المرمطه معاك والإحراج وانا بخبط على كل بيت وبسمع كلام فى ظهرى زى السم واقول اهم حاجه يكون مرتاح لكن عند اختى لا فاهم.
لو مش عايز تروح متروحش بس من
غير حلفان لسانى ما
