رواية بقلم سما حسين

انت ازاى تقول عليا انى خطيبتك
محمد بضجر مټخافيش انا وانتى عارفين كويس انه كلام و خلاص و بعدين مالك متعصبة كدا ليه هو انا هكلك
رنيم بغرور و هى رافعة راسها لأ يا خفيف مش هتاكلنى بس انت كدا هتوقف سوقى
محمد پصدمة اوقف سوقك
رنيم اه يا اخويا مالك مستغرب كدا ليه .. افرض دلوقتى الناس سمعوا انى مخطوبة مين فيهم بقى هايجى يتقدملى و انا المفروض مخطوبة

محمد بذهول انتى عايزة تتجوزى
رنيم و متجوز ليه يعنى هفضل طول عمرى وحيدة كدا
محمد بص عليها پغضب و ساق العربية بعصبية
رنيم بإستغراب سوق براحة انت متعصب كدا ليه
محمد و هو بيجز على سنانه مافيش و اسكتى بقى
رنيم بصت عليه بتكشيرة و بوز و سكتت بإستغراب
وصلوا البيت و محمد كل دا فضل ساكت .. بصتله بحيرة قبل ما تقفل بابا شقتها و هو طلع على فوق
محمد و هو بيكلم نفسه بسخرية هه قال هوقف سوقها قال حوش العرسان اللى عايزينها واقفين طوابير و انا معرفش
كمل كلامه بإستنكار و بعدين هى ليها نفس تتجوز اصلا
افتكر الورق فطلعه بسرعة من هدومه و قال و هو بيبص عليه بفرح و خبث اخيرا لقيتك
عمل مكالمة و قال للطرف التانى بمكر نفذ
عند ميرنا
كانت بتكلم ايهاب على الواتس
ميرنا و هى بتبعتله ايموشن بيضحك انت دمك طلع خفيف خالص اومال فى الاول كنت كدا ليه دا انا كنت بخاف منك
ايهاب دى طبيعتى لما باخد على حد
ميرنا ابتسمت بخبث و كتبتله معنى كدا انك ارتحتلى
شاف الرسالة و مبعتش و ميرنا استغربت لحد ما كتب انا عايز اقابلك بكرة
ميرنا بتسرع و من غير اى تفكير موافقة
الباب خبط فاقفلت النت پخوف و راحت فتحت الباب
خالد بتعب واضح مش قادر
ميرنا بإهتمام مصطنع مالك
خالد حاسس انى دماغى هتتفرتك
ميرنا ما قولتلك روح اكشف انت اللى مسمعتش كلامى
خالد بعصبية يعنى انتى ياعنى شايفانى فاضى
ميرنا بخضة انت اتعصبت كدا ليه خلاص انا اسفة
خالد دخل الاوضة و رمى نفسه على السرير و نام
عند فتحية
كانت اعدة فى اوضتها قدام التليفزيون لحد ما سمعت صوت خبط جامد
قامت بفزع و هى بتقول استر يارب
فتحت الباب لقت البوليس
فتحية پخوف فى ايه
الظابط انتى مطلوب منك اخلاء المنزل دلوقتى حالا
فتحية پصدمة و عدم فهم ايه .. ازاى دا بيتى
الظابط لأ دا مش بيتك دا بيت الاستاذ محمد الشناوى
فتحية پصدمة ايه .. استنى كدا معلش هاشوف حاجة
طلعت تجرى على اوضتها ووطت تحت السرير ملقتش الورق
فتحية پصدمة و ذهول هو عرف منين .. يا نهار اسود
الظابط بحدة من برا خلصى احنا مش فاضين لمى حاجات يالا و اخرجى من هنا
فى نفس الوقت
خالد كان نايم بتعب و جنبه ميرنا لحد ما الاتنين سمعوا صوت خبط جامد
قاموا مفزوعين و خالد قال لميرنا پخوف خليكى هنا لحد ما اشوف فى ايه
ميرنا اعدت پخوف على السرير و خالد خرج برا
فتح الباب لقى الظابط فى وشه و معاه العساكر
خالد پخوف فى ايه يا حضرت الظابط
الظابط بحدة قدامك خمس دقايق تكون خليت البيت انت و المدام
خالد پصدمة خليت ايه
كان لسه هايتكلم اكتر بس موبايله رن بيشوف مين لقاها مامته
فتح الخط لقاها بتقوله انها فى الشارع
خالد بعصبية هو ايه اللى بيحصل اواى بيطردونا من بيتنا
امه پخوف ما هو مش بيتنا
خالد پصدمة ايه
الظابط بنفاذ صبر و حده انت لسه هاتتكلم انجز يالا انت مفكر ان احنا هنكدب
خالد بزعيق و هو واقف فى الشارع مع امه و مراته و جنبه شنطه هدومهم يعنى ايه ياعنى البيتين دول مش ملكنا .. ازاى دول بتوع ابويا
فتحية بتوتر لا مش بتوع ابوك دول بتوع ابو محمد
خالد پصدمة بتوع محمد ازاى .. انتى قايلالى ان دول ورثى من ابويا
فتحية پخوف و توتر بصراحة هما بتوع محمد لانه الوريث الوحيد بعد اما ابوه ماټ و انا استوليت عليه و فهمتك انهم بتوعك بس معرفش هو عرف منين
خالد فضل باصصلها پصدمة و ميرنا عمالة تبص عليهم بسخرية و غيظ
خالد من كتر عصبيته ضغط على ايده جامد و جز على سنانه و قال پغضب انتى عملتى كدا ليه
فتحية الواد كان صغير و ميعرفش حاجة فا قولت احنا اولى بيهم
خالد بإستنكار اولى بيهم....!!
انتى بتقولى ايه .. انتى طلعتى حرامية
فتحية پصدمة خ خالد
خالد بعصبية و زعيق خالد ايه .. انتى عارفة انتى عملتى ايه .. انتى أكلتى مال اليتيم .. انتى سرقتى ابن اختك الله يرحمها
ازاى جالك قلب تعملى كدا
فتحية انا منكرش انى غلطانة بس انا مش غلطانة لوحدى انت كمان غلطت
خالد بإستنكار غلطت فى ايه بقى ان شاء الله
فتحية ببرود و هى بتبص على ميرنا مش محمد برضو ابن خالتك و كان متربى معاك و انت و هو تعتبروا اخوات عملت ايه انت بقى روحت بكل قساوة و لفيت على خطيبته اللى باعتك
ميرنا كانت لسه هتتكلم پحقد و غل بس خالد وقفها و قال بسخرية و طالما انا بعمل غلط وانتى عارفة و شايفة مش كان المفروض توقفينى برضو مش تشجعينى
فتحية سكتت و خالد قال پغضب اللى احنا فيه دا بسببك .. عارفة يعنى ايه البوليس يجى بيتنا فى نص الليل
سكت و كمل كلامه بسخرية و مرارة قصدى البيت اللى احنا سرقناه و استولينا عليه
عاجبك كدا و احنا مرمين فى الشارع رمية الكلاب و الناس عمالة تتفرج علينا و احنا بنتطرد من البيت
ميرنا بغيظ بدل الكلام اللى مافيهوش فايدة دا اتصرف وودينا فى حته نبات فيها علشان منظرنا بقى زفت اوى
خالد مسح على وشه بضيق و قال و هو بيحاول بتحكم فى نفسه اتفضلوا قدامى .. مقدمناش مكان نتنيل نبات فيه دلوقتى غير اى اوتيل
مشى وراهم و افتكر لما شاف محمد و رنيم قريب من بيتهم
قال بضحك و غيظ يا ولاد اللعيبة
عند محمد و رنيم
محمد و هو باصص لرنيم بإبتسامة جانبية مش انتى كنتى مقهورة علشان خالد طردك زى الكلبة
رنيم بغيظ ايه كلبه دى ما تحترم نفسك
محمد بضحك لا مؤخذة
رنيم بإستغراب يس ايه اللى خلاك تقولى كدا دلوقتى
مجمد بفخر و هو بيعدل ياقة قميصة انا بقى طردت خالد و امه و الژبالة ميرنا فى الشارع زى الكلاب و الجيران كلها اتفرجت عليهم
رنيم بذهول بجد ولا بتهزر
محمد بضحك و هى الحاجات دى فيها هزار
رنيم بفرح عملتها ازاى
محمد بغل ولاد ال كانوا سارقين ورثى منى
رنيم بصړاخ و تفاجأ ايه......!
محمد پحقد علشان لما بابا و ماما ماتوا و انا صغير انا ماكنتش اعرف اى حاجة فاخالتى طمعت فى البيتين الملك و قالت انهم بتوع جوزها
رنيم پصدمة يخربيتها انا مش قادرة اصدق انها سړقت ابن اختها
محمد بسخرية دا على اساس يعنى ان هى مسرقتش ابنها
رنيم بسخرية عندك حق
محمد و مش بس كدا دى كانت امى عاينة فلوس مع خالتى و هى بكل عين فارغة صرفتهم كلهم بعد ما ماټت
كمل بوعيد بس انا هعرف ازاى اجيب كل قرش